OKULUMA BAŞLARKEN...

           Kim hayatta başarılı olmak istemez ki! Elbette ben de başarılı olmak isterim.

Okul beni geleceğe hazırlamak için var. Binasıyla, yönetici, öğretmen ve personeliyle,

çevresiyle yepyeni bir ortam benim için. Güvenli evimden çıkıp yabancı bir ortama

geliyorum. Ben çocuğum. Duygularım var, düşüncelerim... Nasıl alışacağım bu

ortama? Hep ben mi alışmak zorundayım, yoksa okuldakiler de alışacak mı bana?

Arkadaşlar edinemezsem sevdiklerim olmazsa okulda zorlanır mıyım? Duygularımı

etkiler mi bu yaşadıklarım, ya başarımı... Ben de uyum sağlamak ve herkes gibi

aynı başarıya ulaşmak isterim.

           Büyüklerim araştırmış. Demişler ki: "Eğer çocuk severse okulu, kolay uyum

sağlarsa öğrenmesi daha kolay olur, okulda öğrendiklerini daha etkili aktarır

hayatına." inanıyorum onların söylediklerine, güveniyorum.

          Kim bilir hayatımda kaç farklı okula gideceğim! Siz en başından çaba harcarsanız

benim için tüm yaşamım olumlu etkilenecek eminim. Mutlu olmak isterim, okuldan

korkmak değil.

          Merkezinde olmak her şeyin elbet çok güzel hissettirir tüm dünyayı bana. Ama

yardımcılarım olsun isterim, ailem, okul çalışanlarının tümü. Sadece ben değil

hepimiz çaba sarf edelim. Kolay değil eminim birlikte bir dünya kurmak, çabamızı

gerektirecek hepimizin. Birlikte uyum sağlayalım. Sizler de bana uyun. Çünkü ben

bir çocuğum, biricik ve tek. Anlatın aileme lütfen! Biliyorlar mı ne çok yenilik gelecek

hayatıma: yeni insanlar, yeni ortam, yeni kurallar ve dersler. Benim zorunluluğum

olmasın yalnızca tüm bunlara kendimi uydurmak, özveride bulunsun ailem.

          Kendimi ifade etmenin verdiği hafiflikle hazırım yeni dünyama, okuluma!